Ik hou van vrede, dus ik denk niet dat oorlog nodig is
Er zit zo ongelofelijk veel in dit fragment.
Kijk het vooral eerst even.
De Nederlandse antwoorden laten zien dat wij “een hogere liefde” goed kunnen verwoorden:
“Ik hou van vrede, dus ik denk niet dat oorlog nodig is”.
“Ik zie mezelf liever gewoon lekker thuis.”
“Ik hou me meer bezig met mijn eigen problemen dan met problemen zo ver in het oosten .”
“Ik ben niet zo goed in mensen neerschieten denk, ik daar toch een beetje te lief voor denk.”
“Ik vind het vaak onmenselijk. Je wordt echt van je menselijkheid ontnomen daar in het leger. En ik denk dat ik daar niet gelukkig van zou worden.”
Terwijl onze defensie opschaalt, terwijl Nederlandse militairen oefeningen uitvoeren in landen waar aan de andere kant van de grens via sattelietbeelden grote militaire troepenopbouw te zien is, kunnen wij nog zeggen dat het nog ver weg is. Dat het goed komt. Maar misschien zouden we allemaal in vrede moeten investeren. Zodat we aan onze toekomst kunnen blijven bouwen, in plaats van ons bestaansrecht verdedigen.
Veel Oekraïners, zeker jonge mensen in de grote steden, hadden tot 23 februari 2022 het idee dat het écht niet tot een oorlog met Rusland zou komen. Ze hielden van hun vrede. Maar een dag later was het land in oorlog, een maand later woonden velen in bezet gebied, en in de oorlog die nu al drie jaar duurt zijn ze in hun strijd voor vrede en vrijheid, en tegen onderdrukking door Poetin, al honderdduizenden landgenoten verloren en zijn er miljoenen vrouwen en kinderen naar het buitenland gevlucht (mannen mogen het land niet uit).
Dit stukje vind ik zo sterk:
Vraag:
“Zou je bereid zijn Nederland of Europa te verdedigen in een oorlog?”
Antwoord:
“Nee. jaaah... nee. Want het gaat niet gebeuren. Weet ik 100%. Want ik hou van vrede. Dus ik denk niet dat het nodig is, oorlog.”
Die twijfel van “jaaah...”” en die “ik hou van vrede”. Daar gaat het om.
Nederlandse militairen hebben van het verdedigen van die vrijheid hun werk gemaakt. Niet omdat ze van oorlog houden. Maar omdat ze van vrede houden. Want soms valt een land toch een ander land binnen. Die militairen hebben ervoor gekozen hun professionele leven te besteden aan trainen, oefeningen doen in zware omstandigheden, uitgezonden worden naar gevaarlijke conflictgebieden, zodat zij die mogelijke vijand kunnen afschrikken met hun machtsvertoon. En zodat zij, mocht het ooit zover komen, aan de frontlinie staan om jouw vrijheid te verdedigen. Zodat jij kunt blijven genieten van die hogere liefde, of dat nu een technofeest, een voetbalwedstrijd, een theatervoorstelling, een mooi boek, of een dansshow is.
Klinkt het, als ik het zo omschrijf, alsof ze door in de krijgsmacht te dienen hun mensenlijkheid verloren zijn? Nee.
Dus: Ken je geen militairen? Zoek ze eens op. Ga eens naar een officiële herdenking van hun beroepsgenoten. Ga naar de veteranentent op het bevrijdingsfestival. Of naar een concert van het Orkest van de luchtmacht. Of kijk hier of bijvoorbeeld deelname aan de nationale weerbaarheidstraining iets voor jou zou kunnen zijn.
Wil je meer weten over die hogere liefde? En waarom we zullen moeten rouwen om die hogere liefde op pauze te zetten als we toch oorlog zouden moeten voeren? Bas Heijne schreef een vertaling van Albert Camus, brieven aan een Duitse vriend, met een prachtig voorwoord. Hij gaf de vertaling de titel: “Een hogere liefde”.
De hele aflevering van #Plakshot vind je hier.
Als ik met één advies mag eindigen: fiets naar de boekwinkel en lees het prachtige dunne boekje “Een hogere liefde”.
